W sobotę 7 października 2017 r., w święto Matki Bożej Różańcowej będzie miała miejsce ogólnopolska inicjatywa„Różaniec do granic”. Celem inicjatywy „Różaniec do granic” jest podjęcie ogólnopolskiej modlitwy różańcowej przez osoby zebrane wzdłuż granic naszego kraju w intencji Polski i całego świata, zebrani na granicach naszej Ojczyzny, o jednej godzinie odmówią cztery części różańca.

Do włączenia się w tę modlitwę zaproszeni są również ci, którzy nie będą mogli udać się nad granice Polski: rodziny poprzez modlitwę w swoich domach, chorzy w szpitalach, wierni w swoich kościołach, pielgrzymujący w trakcie swego wędrowania i każdy w miejscu swego przebywania.

Więcej: http://archidiecezjalubelska.pl/blog/rozaniec-do-granic-w-archidiecezji-lubelskiej/

Rachunek sumienia dla dorosłych

PIERWSZE PRZYKAZANIE BOŻE

Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną

     1. Nie modliłem się w ogóle...
     2. Dobrowolnie wątpiłem o prawdach wiary (jakich?).
     3. Zaparłem się wiary.
     4. Publicznie krytykowałem prawdy wiary.
     5. Wstydziłem się swojej wiary.
     6. Nie starałem się o pogłębienie swojej wiedzy religijnej przez słuchanie kazań,czytanie Pisma Świętego, książek religijnych itp.
     7. Nie ufałem Bogu, np. w grzechowych utrapieniach...
     8. Narzekałem na Pana Boga, np. w niepowodzeniach.
     9. Poddawałem się rozpaczy i zwątpieniu...
     10. Wierzyłem w zabobony, wróżby czy horoskopy...
     11. Znieważyłem osoby duchowne, miejsca i rzeczy poświęcone,np. kościoły,cmentarze, krzyże, obrazy itp.
     12. Przeszkadzałem drugim w spełnianiu praktyk religijnych, np. w rodzinie, w środowisku pracy...
     13. Ceniłem pieniądz, wygody, przyjemności, sport... itp. bardziej niż sprawy Boże i zbawienie własnej duszy...
     14. Narażałem się na utratę wiary przez złe widowiska, filmy. książki, programy telewizyjne, towarzystwo... itp.
     15. Należałem lub należę do organizacji ateistycznej.
     16. Zapierałem się Boga lub Go zwalczałem.
     17. Odwodziłem innych od Boga...
     18. Występowałem przeciw nauce Bożej lub nauce Kościoła.
     19. Dałem zgorszenie swoim złym zachowaniem lub złym mówieniem...

DRUGIE PRZYKAZANIE BOŻE

Nie będziesz, brał imienia Pana Boga Twego nadaremno

     1. Wymawiałem imiona Świętych lub imię Boże - bez uszanowania, bez potrzeby, w żartach, w gniewie, z przyzwyczajenia...
     2. Bluźniłem przeciw Bogu lub Świętym...
     3. Nie dotrzymywałem przysięgi albo ślubu złożonego Bogu.
     4. Przysięgałem niepotrzebnie lub złożyłem fałszywą lub niemoralną przysięgę. Czy naprawiłem wyrządzoną przez to krzywdę?
     5. Przyjąłem po świętokradzku Sakramenty święte - które?
     6. Przeklinałem kogoś w myślach lub publicznie.
     7. Rozmawiałem o sprawach religijnych lekceważąco...
     8. Wstydziłem się chrześcijańskiego pozdrowienia lub zewnętrznych gestów religijnych, jak znak krzyża świętego, przyklęknięcia, zdjęcie czapki przed kościołem lub krzyżem... itp.
     9. Nosiłem lub noszę symbole religijne (dewocjonalia) jako ozdobę, maskotkę lub fetysz - a nie jako zewnętrzny wyraz wiary...
     10. Używałem słów z Pisma Świętego dla żartów, dla obrony grzesznych interesów, dla poparcia błędnej nauki...
     11. Brałem udział w seansach spirytystycznych.

TRZECIE PRZYKAZANIE BOŻE

Pamiętaj, abyś dzień święty święcił

     1. Opuściłem z własnej winy Mszę świętą w niedzielę lub w święto nakazane.
     2. Spóźniłem się na Mszę świętą w niedzielę lub w święto nakazane.
     3. We Mszy świętej nie brałem czynnego udziału.
     4. Przeszkadzałem innym w skupieniu w czasie Mszy świętej.
     5. Pracowałem w niedzielę lub w inne święto bez koniecznej potrzeby.
     6. Znieważyłem Dzień Pański przez pijaństwo lub udział w grzesznych zabawach i rozrywkach.

CZWARTE PRZYKAZANIE BOŻE

Czcij ojca twego i matkę twoją

     1. Nie okazywałem swoim rodzicom miłości i szacunku...
     2. Odnosiłem się do rodziców w sposób ubliżający, kłóciłem się z nimi, obmawiałem ich, biłem ich, wstydziłem się swoich rodziców...
     3. Nie starałem się pomóc rodzicom...
     4. Nie byłem posłuszny rodzicom, nauczycielom, wychowawcom...
     5. Nie modliłem się za rodziców...

     Obowiązki rodziców

     6. Nie dbałem o moralne i religijne wyrobienie i wychowanie dzieci (modlitwa, Msza święta w niedziele i święta, uczęszczanie na lekcje religii, przyjmowanie Sakramentów świętych... itp.).
     7. Nie starałem się o współpracę z duszpasterzem w katechizacji dzieci...
     8. Nie dawałem dzieciom dobrego przykładu w wypełnianiu obowiązków religijnych, w pracy zawodowej, we współżyciu z sąsiadami...
     9. Nie poświęcałem dzieciom czasu, nie interesowałem się ich problemami życiowymi...
     10. Nie dbałem o ich wykształcenie, utrzymanie i odpoczynek...
     11. Nie starałem się ich kochać i traktować jednakowo...
     12. Byłem niesprawiedliwy w karaniu.
     13. Rozpieszczałem swoje dzieci przez spełnianie wszystkich ich zachcianek, np. w oglądaniu telewizji...
     14. Nie starałem się o wspólną modlitwę, czytanie Pisma Świętego, rozmowy religijne oraz o znak wiary w mieszkaniu (krzyż, obrazy religijne)...
     15. Byłem obojętny na to, z kim się moje dziecko przyjaźni...
     16. Nie wymagałem od dzieci odpowiedniego szacunku dla rodziców, kapłanów, nauczycieli, ludzi starszych i dla każdego człowieka...
     17. Krytykowałem w obecności dzieci duchowieństwo.
     18. Wtrącałem się w pożycie małżeńskie dzieci, powodując konflikty...
     19. Nie wypełniałem obowiązków wobec chrześniaka...

     Obowiązki małżonków

     20. Nie kochałem szczerze męża/żony.
     21. Nie troszczyłem się o zdrowie współmałżonka.
     22. Nie poczuwam się do odpowiedzialności za uświęcenie i zbawienie współmałżonka.
     23. Ukrywaliśmy przed sobą ważne sprawy.
     24. Utrudnialiśmy sobie życie przez zły humor, kaprysy, gniew itp.
     25. Rozjątrzaliśmy niezgodę, opowiadając innym, co nas dzieli...
     26. Nie dochowałem wierności małżeńskiej.
     27. Unikaliśmy potomstwa w sposób grzeszny.
     28. Ograniczaliśmy liczbę dzieci dla własnej wygody.
     29. Nasz dom nie jest wzorem i przykładem życia chrześcijańskiego.

     Obowiązki względem Ojczyzny

     30. Nie szukałem szczerze dobra mojego Kraju...
     31. Nie spełniałem solidnie swoich obowiązków zawodowych...
     32. Nie dałem dobrego przykładu współpracownikom...
     33. Szerzyłem zło w środowisku pracy przez: przekleństwa, wulgarne słowa, używanie alkoholu, obmowy...
     34. Patrzyłem przez palce na zło, aby mieć spokój.
     35. Zmuszałem podwładnych do pracy ponad siły.
     36. Niedobrze żyłem lub żyję z kolegami w pracy...
     37. Dawałem niesprawiedliwą zapłatę...
     38. Pomijałem pracowników w awansie.

PIĄTE PRZYKAZANIE BOŻE

Nie zabijaj

     Wszelka krzywda: fizyczna, psychiczna czy moralna, wyrządzona pośrednio lub bezpośrednio, sobie lub bliźniemu - godzi w piąte przykazanie Boże.

     1.Szkodziłem sobie na zdrowiu, np. przez nadmiar jedzenia. palenia tytoniu, picia alkoholu, przeciążenie pracą, lekceważenie snu, wypoczynku...
     2. Usiłowałem popełnić samobójstwo.
     3. Życzyłem sobie lub bliźniemu śmierci.
     4. Lekkomyślnie narażałem swoje zdrowie i życie...
     5. Zabiłem człowieka, może nie narodzonego.
     6. Stosowałem środki wczesnoporonne (mechaniczne lub chemiczne) lub namawiałem do tego.
     7. Zachęcałem, namawiałem lub zmuszałem do przerwania ciąży.
     8. Żywię do bliźnich nienawiść lub niechęć...
     9. Pobiłem lub pokaleczyłem kogoś...
     10. Gorszyłem bliźnich swoim postępowaniem...
     11. Szkodziłem bliźniemu (w jaki sposób?).
     12. Namawiałem do grzechu (jakiego?).
     13. Prowadziłem pojazd w stanie nietrzeźwym.
     14. Lekceważyłem przepisy bezpieczeństwa na drodze lub przy pracy...
     15. Nie traktowałem środowiska naturalnego jako dzieła Bożego...
     16. Niszczyłem moje naturalne otoczenie lub nie przestrzegałem obowiązujących przepisów odnośnie do ochrony środowiska naturalnego...
     17. Znęcałem się nad zwierzętami...
     18. Gardziłem drugim człowiekiem...
     19. Wyśmiewałem się z bliźniego, przezywałem go...
     20. Nie modliłem się za osobistych wrogów i prześladowców...
     21. Nie przebaczyłem komuś w swoim sercu...
     22. Nie ratowałem bliźniego w zagrożeniu, odmówiłem mu pomocy...
     23. Nie panowałem nad swoimi złymi skłonnościami, np. do gniewu, chciwości, zmysłowości, zazdrości... itp.
     24. Bawiłem się cudzym kosztem...
     25. Przyczyniłem się do rozwoju nałogu u siebie lub u innych.
     26. Zadawałem świadomie cierpienia fizyczne, psychiczne lub moralne...
     27. Niszczyłem przyjaźń między ludźmi...
     28. Zaniedbuję swój rozwój intelektualny, moralny, religijny, fizyczny, umysłowy, psychiczny...
     29. Przebywałem w złym towarzystwie...

SZÓSTE PRZYKAZANIE BOŻE

Nie cudzołóż

DZIEWIĄTE PRZYKAZANIE BOŻE

Nie pożądaj żony bliźniego twego

     1. Nie miałem należytego poszanowania dla ciała i jego sił rozrodczych...
     2. Miałem upodobanie w myślach nieskromnych.
     3. Pragnąłem widzieć nieskromności.
     4. Podniecałem się do grzechu nieczystego przez lekturę. fantazję, filmy, widowiska, pornografię... itp.
     5. Popełniłem grzechy nieczyste ze sobą lub z inną osobą.
     6. Pożądałem drugiej osoby.
     7. Prowadziłem nieprzyzwoite rozmowy.
     8. Nie odsunąłem od siebie okazji do grzechów nieczystych. np. podejrzane osoby, obrazki porno, książki, zdjęcia, filmy, programy telewizyjne...
     9. Przekazywałem innym złe książki, filmy, obrazki porno... itp. .
     10. Nie przestrzegałem rozumnej wstydliwości w ubiorze i zachowaniu...
     11. Nadużywałem praw małżeńskich (stosunki przerywane, środki poronne, antykoncepcyjne...)
     12. Nie starałem się poznać etycznych metod kierowania płodnością...
     13. Nie szanowałem w małżeństwie czasowej niemożności współżycia...
     14. Nie uświadamiałem stopniowo swoich dzieci w dziedzinie seksualnej...
     15. Stwarzałem sytuacje rozbudzające pożądanie.
     16. Podglądałem życie seksualne innych...
     17. Wciągałem w przeżycia seksualne osoby nieletnie.
     18. Obnażałem się publicznie dla podniecenia innych.
     19. Spowodowałem zwlekanie z rodzeniem dzieci z urojonych przyczyn.
     20. Podejmowałem współżycie seksualne w małżeństwie w stanie nietrzeźwym.
     21. Planowałem i zmierzałem do rozwodu.
     22. Rozwiodłem się.
     23. Wszedłem po rozwodzie w następny związek małżeński (cywilny).

     SIÓDME PRZYKAZANIE BOŻE

Nie kradnij

DZIESIĄTE PRZYKAZANIE BOŻE

Nie pożądaj żadnej rzeczy bliźniego twego

     1.Przywłaszczyłem sobie cudzą rzecz (prywatną, społeczną).
     2.Przywłaszczyłem sobie owoce cudzej pracy lub zasługi innych...
     3.Zabierałem innym czas, każąc na siebie czekać...
     4.Wyrządziłem szkodę przez lenistwo, spóźnialstwo, niedotrzymanie umowy lub ustalonych terminów...
     5.Zatrzymałem rzecz znalezioną lub pożyczoną...
     6.Nie oddałem długu w terminie albo w ogóle nie oddałem...
     7.Rzecz skradzioną kupiłem albo sprzedałem...
     8.Dałem się przekupić przez dawanie albo branie łapówek...
     9.Zniszczyłem cudzą własność...
     10. Nie dopilnowałem rzeczy będących własnością wspólną, społeczną...
     11. Oszukałem bliźniego w handlu...
     12. Byłem chciwy, zazdrosny, pożądałem dobra cudzego...
     13. Nie wynagrodziłem krzywd ani przed Spowiedzią świętą ani potem...    14. Urządziłem się materialnie cudzym kosztem...
     15. Nie wynagradzałem sprawiedliwie za pracę...
     16. Przywiązywałem się zbytnio do rzeczy materialnych...
     17. Byłem nieoszczędny, a skąpy wobec potrzebujących...
     18. Marnowałem talenty swoje i innych (np. wykładowca nie przygotowany prowadzi lekcję)...
     19. Zabierałem innym bezmyślnie czas...
     20. Wykorzystywałem czas pracy lub środki służbowe dla celów prywatnych...
     21. Oszukiwałem przy transakcjach...

ÓSME PRZYKAZANIE BOŻE

Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu twemu

     1. Kłamałem i kłamię z przyzwyczajenia...
     2. Posądzałem lekkomyślnie...
     3. Bez potrzeby mówiłem o wadach lub grzechach bliźnich (obmowy)...
     4. Oczerniałem bliźniego, opowiadając o nim nieprawdziwe, złe rzeczy...
     5. Byłem obłudny wobec bliźniego...
     6. Nie naprawiłem krzywd spowodowanych moim kłamstwem...
     7. Nie zachowałem powierzonej mi tajemnicy albo sekretów...
     8. Nie zachowałem tajemnicy zawodowej (np. lekarz, pielęgniarka)...
     9. Nie dotrzymałem słowa, obietnic...
     10. Osądzałem bliźnich...
     11. Pozywałem do sądu z błahych powodów...
     12. Stawałem po stronie nieprawdy (np. dla korzyści)
     13. Byłem wścibski, podsłuchiwałem, podglądałem...
     14. Zwalałem winę na bliźniego...
     15. Doniosłem fałszywie lub fałszywie zeznawałem...
     16. Mówiłem bezmyślnie, głupio (gadulstwo)...
     17. Fałszowałem dokumenty...
     18. Zmuszałem kogoś do przyjęcia poglądów sprzecznych z jego przekonaniami...

PRZYKAZANIA KOŚCIELNE (x5)

[dotychczasowe przykazania kościelne]

     1. Ustanowione przez Kościół dni święte święcić (por. III przykazanie Boże).
     2. W niedziele i święta nakazane we Mszy świętej nabożnie uczestniczyć.
     3. Posty nakazane zachowywać - tzn. należy umartwiać się przez wszystkie piątki całego roku oraz potraw mięsnych nie spożywać. W piątek Pan Jezus był torturowany i konał na krzyżu dla naszego zbawienia, dlatego każde nasze umartwienie ma być z miłości i wdzięczności dla Pana Jezusa.
     4. Przynajmniej raz w roku spowiadać się i Komunię świętą przyjmować. Dla bezpieczeństwa naszego zbawienia Kościół poleca w dzisiejszych czasach częstą Spowiedź świętą, np. co miesiąc. Po dłuższej przerwie, np. po trzech miesiącach, do dobrej Spowiedzi świętej należy przygotować się koniecznie przy pomocy dobrego (np. niniejszego) rachunku sumienia.
     5. W czasach zakazanych zabaw hucznych nie urządzać. W okresach pokutnych należy codziennie umartwiać się, np. rezygnować z przyjemności dozwolonych, a więcej czasu poświęcić na modlitwę, czytanie Pisma Świętego i książek religijnych, spełniać uczynki miłosierdzia, ubogacać swoją wiedzę religijną.

     [aktualne przykazania kościelne]

     Aktualna ich wersja zatwierdzona dla Polski przez Kongregację Nauki Wiary ma następujące brzmienie:

     1. W niedzielę i święta nakazane uczestniczyć we Mszy świętej i powstrzymać się od prac niekoniecznych.
     2. Przynajmniej raz w roku przystąpić do sakramentu pokuty.
     3. Przynajmniej raz w roku, w okresie wielkanocnym, przyjąć Komunię Świętą.
     4. Zachowywać nakazane posty i wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych, a w okresach pokuty powstrzymywać się od udziału w zabawach.
     5. Troszczyć się o potrzeby wspólnoty Kościoła.

GRZECHY CUDZE (9 rodzajów)

Grzech cudzy popełnia ten, kto innych naraża na grzech

     Te grzechy zdarzają się bardzo często i popełnia je każdy człowiek wtedy, gdy:

     1. Pobudza do grzechu, np. przez nieskromny ubiór, rozgniewanie, złe mówienie, złe zachowanie itp.
     2. Radzi do grzechu, np. do złodziejstwa...
     3. Nakazuje popełnić grzech, np. dzieciom, domownikom, podwładnym...
     4. Milczy na grzech bliźniego, np. żeby mieć spokój...
     5. Zezwala popełnić grzech, np. podwładnym lub domownikom...
     6. Pomaga popełnić grzech, np. przy rabunku...
     7. Nie karze grzechu, np. popełnionego przez dzieci, podwładnych...
     8. Broni grzechu popełnionego przez kogokolwiek...
     9. Pochwala grzech popełniony przez kogokolwiek...

GRZECHY GŁÓWNE (7 rodzajów)

     Są to najbardziej niebezpieczne grzechy, ponieważ burzą w zasadniczy sposób moralność, przeradzając się łatwo w groźne i trudno uleczalne nałogi. Te właśnie grzechy i nałogi prowadzą do najcięższych zbrodni, np. zabójstwa, bałwochwalstwa, do utraty wiary, do samobójstwa. Należy więc te grzechy szczególnie śledzić w swoim postępowaniu, aby każdy z nich w zarodku likwidować.

     1. Pycha - jest to wynoszenie się ponad innych: w myślach, w mowie i w czynie. Człowiek pyszny łatwo odmówi posłuszeństwa Bogu i Kościołowi...
     2. Chciwość - ujawnia się u człowieka jako pogoń za niesprawiedliwym zyskiem i jako skąpstwo.
     3. Zazdrość - rodzi niechęć do ludzi, którym się dobrze powodzi, którzy są ubogaceni darami naturalnymi. Tym właśnie ludziom próbuje zazdrośnik zaszkodzić, np. przez zniesławienie...
     4. Nieczystość - (por. VI przykazanie Boże).
     5. Nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu - ktokolwiek je ponad miarę, staje się chory, ociężały i zmysłowy. Picie alkoholu w celu upicia się jest grzechem ciężkim.
     6. Gniew - zdarza się najczęściej u pyszałków. Człowiek, który lekceważy tę skłonność u siebie - dopuszcza się wielu grzechów niesprawiedliwości przez zniewagi, rozsiewanie strachu, niszczenie przyjaźni i majątku... itp.
     7. Lenistwo - jest najbardziej niebezpieczne w dziedzinie własnego uświęcenia, np. przez zaniedbywanie praktyk religijnych... Innym przejawem lenistwa jest lekceważenie swoich obowiązków, np. przez opuszczenie lub złe wykonanie...

GRZECHY PRZECIW DUCHOWI ŚWIĘTEMU (6 rodzajów)

     Ktokolwiek lekceważy te grzechy, nie może się nigdy dobrze wyspowiadać. Trzeba więc najpierw te grzechy przeciw Duchowi Świętemu starannie poznać, codziennie nad nimi czuwać i do końca swojego życia wykluczyć.

     1. Grzeszyć zuchwale w nadziei miłosierdzia Bożego - ktokolwiek z pełną świadomością planuje popełnić grzech ciężki, licząc na przebaczenie w Sakramencie Pokuty - popełnia grzech przeciw Duchowi Świętemu...
     2. Wątpić o łasce Bożej, np. grzesznik uświadamia sobie wiele ciężkich zbrodni, które popełnił. Uważa, że nie zasługuje na przebaczenie Boże i rezygnuje z tej łaski...
     3. Jakiejś prawdzie chrześcijańskiej sprzeciwiać się, np. tej, że Bóg jest sędzią sprawiedliwym, który za dobre czyny wynagradza, a za złe karze...
     4. Bliźniemu łaski Bożej zazdrościć. Zdarza się to najczęściej takim ludziom, którzy przez dłuższy czas są skłóceni z Bogiem. Drażni ich ludzka pobożność i zwalczają wszelkie praktyki religijne.
     5. Zatwardziałość wobec natchnień Ducha Świętego, np. lekceważenie natchnień Ducha Świętego do dobrych uczynków, do Spowiedzi świętej... itp.
     6. Odkładanie pokuty aż do śmierci, np. żyje ktoś w ciężkim grzechu i daje posłuch szatanowi, który zapewnia go, że przed śmiercią jeszcze się nawróci...

GRZECHY WOŁAJĄCE O POMSTĘ DO NIEBA (4 rodzaje)

     1. Umyślne zabójstwo - najczęstszą zbrodnią w obecnych czasach jest mordowanie dzieci nie narodzonych. Zbrodniarzami w tej materii są: lekarze, położne, rodzice, pielęgniarki i ci wszyscy, którzy do tej zbrodni zachęcali, radzili, zmuszali lub nie przeszkodzili.
     2. Grzech sodomski - są to grzechy nieczyste przeciwne naturze, np. homoseksualizm.
     3. Uciskanie ubogich, wdów i sierot. Jest to grzech wielkiej niesprawiedliwości, którą trzeba koniecznie naprawić przed Spowiedzią świętą lub jak najprędzej po niej.
     4. Zatrzymywanie zapłaty pracownikom - chodzi o niesprawiedliwe wynagrodzenie, płacenie alkoholem, nierządem lub czymś niegodziwym. Ociąganie się z zapłatą za pracę... itp.

GRZECHY ZANIEDBANIA

     Są to zaniedbane dobre uczynki, które każdy chrześcijanin powinien codziennie spełniać: jedne z obowiązku, a niektóre w duchu pokuty i dla doskonalenia w miłości.

     Zaniedbywane uczynki miłosierdzia

     a) względem duszy (7 rodzajów)

     1. Nie upominałem grzeszących.
     2. Nie pouczałem nie umiejących.
     3. Wątpiącym nie użyczyłem dobrej rady.
     4. Nie pocieszałem strapionych.
     5. Nie chciałem krzywdy cierpliwie znosić.
     6. Nie chciałem urazów chętnie darować.
     7. Nie modliłem się ani za żywych, ani za zmarłych.

     b) względem ciała (7 rodzajów)

     8. Nie nakarmiłem głodnego.
     9. Nie napoiłem spragnionego.
     10. Nie użyczyłem gościny komuś w wielkiej potrzebie.
     11. Nie wspomogłem kogoś w wielkiej potrzebie.
     12. Nie starałem się o więźniów, np. kogoś z bliskich.
     13. Nie odwiedzałem chorych, starych (rodziców, krewnych, znajomych...).
     14. Przyczyniłem się do niegodziwego pogrzebu, zwłaszcza kogoś z rodziny.
     15. Zaniedbywałem najprzedniejsze dobre uczynki: modlitwę. post, jałmużnę.
     16. Nie starałem się o dary Ducha Świętego: mądrości, rozumu, rady, męstwa, umiejętności, pobożności i bojaźni Bożej.
     17. Nie ubiegałem się o cnoty: 7 cnót głównych, 4 cnoty kardynalne, 3 cnoty Boskie.
     18. Nie starałem się uzyskać odpustu zupełnego.
     19. Nie pogłębiałem swojej wiary przez czytanie Pisma Świętego i lektury religijnej...
     20. Trwoniłem czas na nieużyteczne lub szkodliwe zajęcia. np. oglądanie niebezpiecznych programów telewizyjnych, długie zabawy, plotki...

Warunki odpustu zupełnego
(1 – 8 listopada)

Nawiedzając z modlitwą kościół lub kaplicę w uroczystość Wszystkich Świętych oraz w Dniu Zadusznym, możemy pod zwykłymi warunkami uzyskać odpust zupełny, czyli całkowite darowanie kar dla dusz w czyśćcu cierpiących. Ponadto wypełniając określone warunki, możemy uzyskać odpust zupełny od 1 do 8 listopada za pobożne (czyli modlitewne) nawiedzenie cmentarza. Odpust zupełny możemy uzyskać raz dziennie. Warunki uzyskania odpustu zupełnego:

1. Wzbudzić intencję jego otrzymania.
2. Być w stanie łaski uświęcającej.
3. Wyzbyć się przywiązania do jakiegokolwiek grzechu.
4. Przyjąć w tym dniu Komunię Świętą.
5. Odnowić naszą jedność ze wspólnotą Kościoła poprzez odmówienie: “Ojcze nasz”, “Wierzę w Boga” oraz modlitwy w intencjach bliskich Ojcu Świętemu.

Rozróżnia się odpust: zupełny i cząstkowy.

Odpust zupełny –  uwalnia od kary doczesnej należnej za grzechy w całości.

Odpust cząstkowy – uwalnia od kary doczesnej należnej za grzechy w części, jest oznaczany bez określania dni lub lat. Kryterium miary tego odpustu stanowi wysiłek i gorliwość, z jaką ktoś wykonuje dzieło obdarzone odpustem cząstkowym.

Co to jest?

Grzech – odwrócenie się od Boga w stronę stworzenia; świadome i dobrowolne wykroczenie przeciw prawu Bożemu; wybranie swojej woli wbrew woli Bożej.

Kara – w Biblii zawsze ma wymiar naprawczy: ma doprowadzić grzesznika do nawrócenia, pomóc mu zrozumieć popełniony błąd, naprawić zło. Jest konsekwencją grzechu, odrzucenia świętości Boga. Kara jest tamą postawioną grzechowi.

Wina – odpowiedzialność człowieka, którą jako istota rozumna i wolna ponosi za popełnione przez siebie zło, ewentualnie obojętność na nie.

Rozgrzeszenie – sakramentalne odpuszczenie win, zanurzenie grzesznika w Bożym miłosierdziu. Aby mogło się dokonać, konieczne jest spełnienie 5 warunków: dobry rachunek sumienia, żal za popełnione zło, szczere wyznanie win, postanowienie poprawy zakładające wyzbycie się przywiązania do grzechu, naprawienie wyrządzonego zła.

Niebo – stan zbawienia, eschatologicznej radości. Miejsce, w którym Bóg gromadzi zbawionych. Niekończące się szczęście płynące z faktu przebywania w bliskości Ojca.

Piekło – utrwalona na wieki konsekwencja odwrócenia się od Boga i zwrócenia się ku stworzeniu, własnego egoizmu, który zamknął człowieka wyłącznie w kręgu jego własnych spraw; źródłem cierpienia w piekle jest brak Boga, świadomość niewykorzystanej szansy, brak miłości. Piekłem jest brak nadziei.

Czyściec – stan oczyszczenia, jakiego doświadczają ci, którzy umarli w stanie przyjaźni z Bogiem, nie są jednak jeszcze dostatecznie czyści, w pełni gotowi do tego, aby doświadczyć radości zbawienia.

***

Jak pomóc zmarłym?

1. Ofiarowanie w ich intencji Mszy św. i Komunii św.
2. Przebaczenie zmarłemu wszystkiego, czym wobec nas zawinił.
3. Post, jałmużna, ofiarowane odpusty.
4. Modlitwa, w tym modlitwa wypominek.

Wszystko, co podejmujemy z myślą o zmarłych, powinniśmy zanurzać w odkupieńczej ofierze Chrystusa, bo tylko wtedy możemy ufać, że nasza modlitwa i ofiara będą dla nich pomocne. Ważne są kwiaty, znicze, troska o groby. One ocalają pamięć, przypominają o celu ludzkich dążeń, scalają rodzinę, przypominają wspólne dziedzictwo. To jednak za mało. “Życie ludzkie zmienia się, ale się nie kończy” – słyszymy w prefacji podczas Mszy św. żałobnej. Wiara w “świętych obcowanie” stwarza jedyną w swoim rodzaju okazję, by pomóc naszym zmarłym w osiągnięciu pełni zbawienia. Materia ma tutaj niewielkie znaczenie. Najważniejsze są dary duchowe, które możemy im ofiarować, pokuta, dzięki której nie tylko zostanie skrócony czas cierpienia w czyśćcu, ale też dokona się nasze nawrócenie.

***

Warunki uzyskania odpustu zupełnego:
1. Wykluczyć wszelkie przywiązanie do jakiegokolwiek grzechu, nawet powszedniego (dyspozycja).
2. Wykonać czynności obdarzone odpustem.
3. Wypełnić trzy warunki:

– Spowiedź sakramentalna lub bycie w stanie łaski uświęcającej;
– Przyjęcie Komunii Świętej (po jednej Komunii Świętej możemy uzyskać tylko jeden odpust zupełny);
– Odmówienie modlitwy w intencjach Ojca Świętego. (Nie chodzi o modlitwę w intencji samego Papieża, ale w wyznaczanych przez Ojca Świętego).

Jeżeli nie ma pełnej dyspozycji wykluczenia przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, odpust będzie tylko cząstkowy.

***

Odpusty zupełne możliwe do uzyskania każdego dnia:

1. Za adorację Najświętszego Sakramentu przez pół godziny. Za samo tylko nawiedzenie Najświętszego Sakramentu odpust cząstkowy.

2. Za odmówienie cząstki Różańca (czyli 5 dziesiątków) w kościele, w publicznej kaplicy, w rodzinie, w społeczności zakonnej, w stowarzyszeniu publicznym.

Warunki:

1. Trzeba odmówić 5 dziesiątków bez przerwy;
– Do modlitwy ustnej trzeba dodać rozmyślanie tajemnic różańcowych;
– Przy publicznym rozważaniu Różańca trzeba zapowiadać odmawiane tajemnice według przyjętego zwyczaju.

3. Za nawiedzenie kościoła parafialnego w dniu święta tytularnego i w dniu 2 sierpnia (Matki Bożej Anielskiej).
4. Za nawiedzenie kościoła, w którym odbywa się synod diecezjalny.
5. Za pobożne nawiedzenie kościoła lub ołtarza w dniu jego konsekracji.
6. Za pobożne nawiedzenie kościoła lub kaplicy zakonnej w dniu święta założyciela zakonu.
7. Jeżeli nie ma kapłana, który udzieliłby umierającemu sakramentów i odpustu zupełnego, to Kościół mu je udzieli w momencie śmierci, jeżeli jest odpowiednio dysponowany i za życia miał zwyczaj odmawiania jakichkolwiek modlitw. Do uzyskania tego odpustu chwalebną jest rzeczą posługiwać się krucyfiksem lub krzyżem. Taką odpowiednią dyspozycją w godzinie śmierci jest stan łaski uświęcającej i wolność do przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, nawet lekkiego.

***

Odpusty cząstkowe możliwe do uzyskania wielokrotnie każdego dnia

Są trzy ogólne warunki uzyskania odpustu cząstkowego:

1. Wierny dostępuje odpustu cząstkowego, jeśli w czasie spełniania swoich obowiązków i w trudach życia wznosi myśli do Boga z pokorą i ufnością, dodając w myśli jakiś akt strzelisty, np. „Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami”
2. Jeśli wierny powodowany motywem wiary przyjdzie z pomocą potrzebującym współbraciom, pomagając im osobiście lub dzieląc się z nimi swoimi dobrami, uzyskuje odpust cząstkowy
3. Gdy wierny w intencji umartwiania się, odmówi sobie czegoś godziwego, a przyjemnego dla siebie, uzyskuje odpust cząstkowy. Warunek ten ma zachęcić wiernych do praktykowania dobrowolnych umartwień

Odpust cząstkowy jest związany z odmówieniem wielu znanych modlitw i można go uzyskać wielokrotnie w ciągu dnia. Niektóre z modlitw związanych z odpustem cząstkowym to: Anioł Pański (lub Regina Caeli w Okresie Wielkanocnym); Duszo Chrystusowa; Wierzę w Boga; Psalm 130 (Z głębokości); Psalm 51 (Zmiłuj się…); odmówienie Jutrzni lub Nieszporów za zmarłych; Panie, Boże wszechmogący (modlitwa z Liturgii Godzin, Jutrznia w Poniedziałek II tygodnia psałterza); modlitwa św. Bernarda (Pomnij, o Najświętsza Panno Maryjo); Wieczny odpoczynek; Witaj, Królowo, Matko Miłosierdzia; Pod Twoją obronę; Magnificat; odmówienie jednej z sześciu litanii zatwierdzonych dla całego Kościoła (do Najświętszego Imienia Jezus, do Najświętszego Serca Pana Jezusa, do Najdroższej Krwi Chrystusa Pana, Loretańskiej do NMP, do świętego Józefa lub do Wszystkich Świętych); pobożne uczynienie znaku Krzyża świętego.

Wspomnienie Matki Bożej Różańcowej zostało ustanowione na pamiątkę zwycięstwa floty chrześcijańskiej nad wojskami tureckimi, odniesionego pod Lepanto (nad Zatoką Koryncką) 7 października 1571 r. Sułtan turecki Selim II pragnął podbić całą Europę i zaprowadzić w niej wiarę muzułmańską.
                                             Bitwa pod Lepanto, Paolo Veronese (Wikipedia)

Ówczesny papież - św. Pius V, dominikanin, gorący czciciel Matki Bożej - usłyszawszy o zbliżającej się wojnie, ze łzami w oczach zaczął zanosić żarliwe modlitwy do Maryi, powierzając jej swą troskę podczas odmawiania różańca. Nagle doznał wizji: zdawało mu się, że znalazł się na miejscu bitwy pod Lepanto. Zobaczył ogromne floty, przygotowujące się do starcia. Nad nimi ujrzał Maryję, która patrzyła na niego spokojnym wzrokiem. Nieoczekiwana zmiana wiatru uniemożliwiła manewry muzułmanom, a sprzyjała flocie chrześcijańskiej. Udało się powstrzymać inwazję Turków na Europę.

Zwycięstwo było ogromne. Po zaledwie czterech godzinach walki zatopiono sześćdziesiąt galer wroga, zdobyto połowę okrętów tureckich, uwolniono dwanaście tysięcy chrześcijańskich galerników; śmierć poniosło 27 tys. Turków, kolejne 5 tys. dostało się do niewoli. Pius V, świadom, komu zawdzięcza cudowne ocalenie Europy, uczynił dzień 7 października świętem Matki Bożej Różańcowej i zezwolił na jego obchodzenie w tych kościołach, w których istniały Bractwa Różańcowe. Klemens XI, w podzięce za kolejne zwycięstwo nad Turkami odniesione pod Belgradem w 1716 r., rozszerzył to święto na cały Kościół.

Źródło: sanctus.pl