Śp. O. Walenty KAZIK, SJ
Urodził się 13 lutego 1916 r. w Łopienniku Lackim, wstąpił 30 lipca 1931 r. w Kaliszu, zmarł 08 czerwca 2003 r., w Gdyni, w 88 r. życia, 72 powołania zakonnego i 59 kapłaństwa.
Urodził się dnia 13 lutego 1916 w Łopienniku Lackim, dziś Łopiennik Górny, woj. lubelskie. Rodzicami jego byli Adam i Katarzyna z d. Noga. Posiadał dwóch braci i siostrę. Po ukończeniu szkoły podstawowej w swojej rodzinnej miejscowości wstąpił do Małego Seminarium Duchownego w Chełmie Lubelskim, które prowadzili jezuici. Po ukończeniu czterech klas gimnazjalnych, został przyjęty do Towarzystwa Jezusowego, przez ówczesnego o. prowincjała Szczepana Machnickiego.
Nowicjat rozpoczął dnia 30 lipca 1931 r. w Kaliszu, pod kierunkiem o magistra. Ludwika Cichonia. Pierwsze śluby złożył dnia 31 lipca 1933 r. w Starej Wsi w obecności
o. rektora Wojciecha Trubaka i tam ukończył piątą klasę gimnazjalną. Przeniesiony do Pińska ukończył klasę 6, 7, 8 i w roku 1937 zdał maturę. W tym też roku wyjechał do Francji i w Vals blisko de Puy studiował filozofię. W latach 1940-1942 odbył dwuletnią magisterkę w Sarlat (Dordogne) we Francji, spełniając funkcję prefekta w kolegium dla chłopców, prowadzonym przez jezuitów. W październiku 1942 r. rozpoczął studia teologiczne w Lyonie, tam jednak zachorował na gruźlicę i już w marcu 1943 roku wyjechał do sanatorium w Hauteville /Ain/ gdzie prywatnie studiował teologię, a egzaminy zdawał w Lyonie.
Święcenia kapłańskie przyjął dnia 24 czerwca 1944 r., w Lyonie, przez posługę bpa Metrens Heinldt. Po powrocie do kraju, od października 1947 r. spełniał posługę kapelana u Sióstr Felicjanek w Otwocku - Kresy. Od stycznia do października 1948 r. był kapelanem w Szpitalu Powiatowym w Otwocku. W roku 1948/49 pracował w Piotrkowie Trybunalskim w kościele i jako Moderator Sodalicji Mariańskich. W roku 1949/50 przebywał na kuracji w Świdrze pod Warszawą i w szpitalu w Otwocku, lecząc się na gruźlicę kręgosłupa. W latach 1950-1952 mieszkał w Warszawie przy Rakowieckiej 61 i zajmował się pisarstwem. Rok 1951/52 był dla niego czasem Trzeciej Probacji, którą odbył pod kierunkiem o. instruktora Jana Rostworowskiego. Od 1952-1954 przebywał w Toruniu pracował w kościele. Tutaj, dnia 2 lutego 1953 r. złożył ostatnie śluby, w obecności o. superiora Kazimierza Chudego. W roku 1954 przeprowadził się do Bydgoszczy, pracował w kościele i był prefektem ministrantów. Z Bydgoszczy wyjechał na kurację do Otwocka. W tym też czasie został przeniesiony do Warszawy na ul. Narbutta 21. W październiku 1957 został ustanowiony vice-superiorem w Otwocku, zajmował się budynkiem (barakiem), spełniał posługę kapelana u Sióstr Obliczanek, przygotowywał rekolekcje, które potem prowadził w różnych domach zakonnych sióstr.
Dnia 13 sierpnia 1966 r. został mianowany socjuszem o. prowincjała i konsultorem Prowincji. Funkcje te spełniał przez 8 lata. Od tego czasu zamieszkał w Warszawie, w Kurii Prowincji, przy ul. Świętojańskiej 10. Dnia 8 września 1968 r. złożył uroczystą profesję czterech ślubów, którą przyjął o. prowincjał Władysław Janczak. W czasie swojego socjuszostwa rozpoczął wydawanie „Komunikatów” i redagowanie „Zeszytów Komunikatów”, w których - w tamtych, trudnych czasach, kiedy wszystko trzeba było przepisywać maszyną czy odbijać w ukryciu na powielaczu, - przekazywał, tłumaczone na język polski, cenne informacje, referaty, opracowania i w ten sposób pomagał jezuitom polskim odnajdywać się w zachodzących przemianach w Kościele i Towarzystwie. Po ukończeniu tej funkcji zajmował się Archiwum Prowincji, które mieściło się w bardzo małych pomieszczeniach, w wieży kościoła Matki Bożej Łaskawej, przy ul. Świętojańskiej 10.
O. Walenty nie zniechęcał się, ale jak mógł starał się porządkować archiwalia. Od 1984 r. – ciągle mieszkając na ul. Świętojańskiej w Warszawie – pracował w kościele, głównie jako spowiednik, a także w miarę możności udzielał rekolekcji siostrom zakonnym. Wiek
i związane z tym niedomagania spowodowały, że w listopadzie 1995 r. przeniósł się do infirmerii w Gdyni. Tam otoczony opieką br. Sylwestra Wojdyły i pracujących w infirmerii, modlił się za Kościół i Towarzystwo.
O. Walenty Kazik znany był szerokim kręgom sióstr zakonnych, dla których, przez wiele lat, w różnych zgromadzeniach, prowadził rekolekcje, trzydniowe odnowienia duchowe i skupienia miesięczne. Dla wielu sióstr i świeckich był nieocenionym kierownikiem duchowym i spowiednikiem. Jemu także Ks. Prymas Wyszyński zlecał wizytacje kanoniczne poszczególnych domów czy całych zgromadzeń zakonnych. Z tych zadań zawsze wywiązywał się bardzo sumiennie.
Oprac. o. Jan Bartlewicz SJ
O. Edward HARATYM
Urodził się 13 października 1917 w Łopienniku Dolnym k. Krasnegostawu, wstąpił 14 października 1932 w Kaliszu, wyświęcony 24 października 1943 w Starej Wsi, zmarł 17 września 1992 w Gdyni, w 75 roku życia, 60 powołania zakonnego
i 49 kapłaństwa.
Kiedy wstępował do nowicjatu nie miał jeszcze ukończonego 15 roku życia, dlatego rok kanoniczny nowicjatu liczy mu się dopiero od 14 października 1932, tj. od dnia ich ukończenia. Humaniora odbywał w Starej Wsi i Pińsku, gdzie w 1938 r. otrzymał maturę. Filozofię studiował w Krakowie i Nowym Sączu (1938-1941), a teologię w Starej Wsi (1941-1945), gdzie 24 października 1943 otrzymał święcenia kapłańskie z rak bpa Franciszka Bardy. Następnie przebywał w Nowym Sączu, gdzie wykładał zagadnienia z teologii dogmatycznej i historii Kościoła. Probację odbył w Krakowie w latach 1946/47 pod kierunkiem o. Augustyna Dyli.
W roku 1947 rozpoczął studia doktoranckie na Uniwersytecie Jagiellońskim na Wydziale Teologii w sekcji biblijnej, wykładając jednocześnie dla Naszych w Krakowie Stary Testament oraz (1951/52) apologetykę. Ostatecznie doktorat z teologii uzyskał w 1950 roku na UJ po obronie pracy na temat proroka Daniela.
W roku 1952/53 przebywał w Poznaniu dojeżdżając z wykładami z Pisma św. do Warszawy i przygotowując habilitację. W latach 1953-1959 przebywał w Toruniu cały czas będąc czynnym jako wykładowca Starego Testamentu w Warszawie i w Seminarium we Włocławku.
Przez następne 20 lat (1959-1979) mieszkał i pracował w Warszawie, wykładając na Wydziale Teologicznym „Bobolanum” zagadnienia z teologii biblijnej, głównie Starego Testamentu. Uczył także języka hebrajskiego. Angażował się w pracę duszpasterską, prowadząc popularne wykłady Pisma św. dla zainteresowanej grupy. W tym samym czasie brał udział w pracach zespołu redakcyjnego tłumaczącego Pismo Święte i przygotowującego wydanie tzw. „Biblii Tysiąclecia”. Tu widnieje jego opracowanie proroka Daniela oraz proroka Jeremiasza, które zaczął przygotowywać o Stanisław Styś SJ. Po jego śmierci
o Edward Haratam opracował je w formie ostatecznej.
Od roku 1979, ze względu na pogarszający się stan zdrowia przestaje prowadzić wykłady i zostaje przeniesiony do Piotrkowa Tryb., gdzie pełni obowiązki ojca duchownego
i pomaga w pracy przy kościele. Z czasem postępująca choroba nie pozwala mu na spełnianie nawet zwykłych posług kapłańskich przykuwając go do łóżka.
W ostatnim roku, stan jego zdrowia i konieczność dodatkowej opieki, sprawiły, że ze szpitala w Piotrkowie Trybunalskim, karetką pogotowia został przewieziony do infirmerii w Gdyni. Znaczne pogorszenie się stanu zdrowia nastąpiło 16 września 1992 r. Zmarł 17 września w obecności modlących się współbraci. Za niecały miesiąc miał obchodzić jubileusz 60-lecia życia zakonnego, na który Ojciec Generał przesłał mu już gratulacje, ofiarując 60 Mszy św.
Pogrzeb odbył się w Gdyni i został pochowany w jezuickim grobowcu na Witominie.
Ojciec Józef Kulisz SJ
Ur. 05.04.1943 w Łopienniku Górnym. Wstąpił do zakonu Jezuitów – Towarzystwa Jezusowego 21. VIII 1962 r. w Kaliszu. Święcenia kapłańskie otrzymał 2 lipca 1970 r. Uroczystą Profesję zakonną złożył 5 listopada 1977 r.
Jest profesorem teologii – wykłada na Papieskim Wydziale Teologicznym w Warszawie, na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie oraz na Uniwersytecie w Trnavie na Słowacji. Jest członkiem Komitetu Nauk Teologicznych Polskiej Akademii Nauk. W 2012 r. został powołany do grona ekspertów Narodowego Centrum Nauki.
Ojciec Wiesław Kulisz SJ
Ur. 28. 03. 1962 w Krasnymstawie. Do zakonu Jezuitów – Towarzystwa Jezusowego wstąpił 18 sierpnia 1981 r. w Kaliszu. Święcenia kapłańskie otrzymał 29 czerwca 1991 r. Uroczystą Profesję Zakonną złoży 14 maja 2000r.
Studia teologiczno-filozoficzne odbywał w Krakowie, Warszawie, w Rzymie i w Hiszpanii.
Był duszpasterzem akademickim w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim – Lublin oraz Superiorem – przełożonym domu wspólnoty duszpasterzy akademickich – jezuitów w Lublinie.
Superiorem - Przełożonym domu zakonnego w Toruniu oraz Rektorem Kościoła w Toruniu.
Obecnie jest Superiorem – Przełożonym domu zakonnego w Świętej Lipce, Kustoszem Sanktuarium Matki Bożej Świętolipskiej oraz Proboszczem Parafii Świętolipskiej.